9 entry daha
  • harry harrison tarafından 1966 yılında yazılmış distopya temalı kült romanlardan birisidir.

    kitabın başlangıcında yer alan ithaf bilhassa farklı ve gayet hoş. “todd ve moira'ya. çocuklar sizin hatıranız için, umarım bu bir kurgu eseri olur”. ardından gelen giriş kısmında neden böyle bir ithafta bulunulduğunu daha daha iyi anlıyoruz. harry harrison, kitabın konusunu oluşturan distopyaya inanıyor. üzülerek de olsa inanıyor. ben de inanıyorum.

    basit bir matematikle harrison, 1950'li yıllarda amerika'nın dünya nüfusunun sadece %9.5'ine sahip olmasına rağmen, dünyadaki hammaddenin %50'sini kullandığını; bu hızla devam edilmesi hâlinde yeryüzünde bulunan hammaddenin insanlığa yetmeyeceği öngörüsünden yola çıkıyor ve “nüfus fazlalığı/hammadde yetersizliği” distopyasını yaratıyor. paranın pek önemi kalmamış. dolar kelimesi yerine “d” harfi kullanılıyor. su, yemek ve kalacak yer meselesi dünyanın eski lideri amerika'nın bile en büyük problemi. insanlar karneyle su ve yemek alıyor, sokaklarda yaşıyor. birçok hayvanın nesli tükenmiş, elektrik varla yok arası, arabalar kullanılmıyor, ilaç bulunamıyor ve daha nice berbat durum. buraya kadar bahsettiğim hiçbir şey bana da bir hayal ürünü gibi gelmedi. hâlihazırda bugün bile dünya üzerinde bu şekilde hayatını sürdürmeye çalışan insanlar var. örneğin yemen'de bahsedilen şeyler yaşanmıyor mu? ya da burundi'de, nijer'de, orta afrika cumhuriyeti'nde.

    kitabı okurken andy rusch, billy chung ve shirl greene karakterlerinin zihnen ve bedenen bitikliğini, dünyanın boka batmışlığını iliklerinizde hissetmemeniz çok zor. bayağı keyifli bir kitap/deneyim.
hesabın var mı? giriş yap