incendiary

• --- spoiler ---
  filmde michelle williams, çocuğunu kaybetmiş bir kadını canlandırıyor. gerçekteyse çocuğunun babasını kaybetmiş bir kadını. bu bana ironik geldi ve film boyunca durmaksızın ağladım. hatırladıkça sinirlerim bozuldu, sinirlerim bozuldukça da hep ağladım.
  
  halbuki filmlerde kendimi o kadar kaptırmam ben. ya da tam kaptıracakken olm bunların hepsi düzmece; inanmana gerek yok şeklinde uyarırım ki korku filmiyse çok korkmamayı, damardan bi filmse kafayı fazla sıyırmamayı öğretmişimdir bu şekilde kendime.
  
  ama incendiary allak bullak etti beni. ufaklığı gördükçe matilda'yı hatırladım hep. bir daha babasını göremeyecek olan o tatlı melek, filmdeki veletle bir olup ağzıma sıçtılar.
  
  ilahi güçlerim olsaydı diye düşündüm. hiçbir çocuğun hastalanmasına, ölmesine, acı/yokluk çekmesine ve anne babasız kalmasına müsaade etmezdim. hadi biz büyükler her boku yaşamışız görmüş geçirmişiz,
  çocuklardan ne istersin bre!?
  
  --- spoiler ---