bahtsız

• kötü başlayan bir hayat ve kötü devam edeni anımsatıyor bana.
  
  bir aile... anne baba uzun uğraşlar veriyor, her bebek ölü doğuyor, her bebek doğumdan sonra ölüyor. anne baba yılmıyor, anne 42 yaşındayken bir kızları oluveriyor. aile havalara uçuyor, mutlu oluyor... kızımız 1 yaşına geldiğinde çocul felci geçiriveriyor, bir bacağı kısa kalıyor, yürümesi bozuluyor. aile kızlarının sağ olduğu için şükrediyor.
  
  çocuklar acımasız oluyor, kız arkadaşları ilkokulda kızı oyunlarına almıyor, erkekler beğenmiyor, bacağın kısa diyor. kızımız spor yapamaz, kendini itilmiş dışlanmış hisseder.
  
  bir gün eve gelir, kapıyı çalar. annesi açmaz kapıyı. anahtarla açıverir, annesi yerde uyuyordur. uyandırmaz. sonra neden yerde yatıyor ki, üzerini örteyim der. annesi buz gibi olmuştur. anne der, anne annne aaaannneee annesinden ses gelmez, kıpırdamaz annesi. nefes almıyordur. kız, annesinin başında göz yağlarına boğulur. tek arkadaşı, en büyük dayanakçısı onu dünyada yalnız bırakıp gitmiştir.
  
  babası 2 ay içinde görücü üsulu evleniverir. evde bir yabancı vardır artık. yeni annesi hep itekler onu. alışverişe yollar, ağır taşıtır, ev işine koşar, elinden harçlıklarını alır. yeni bir şeyler almaz. 1 yıla kalmadan yeni kardeşi geliverir. babası neşelidir, yıllardır beklediği olmuş, bir oğlu olmuştur. hem de tek seferde.
  
  kızımız artık iş bulmak zorundadır. evi terk edemez. hiç kimsesi yoktur babasından başka. ne bir akraba, ne bir dost. başvurduğu her işte ama senin bacağın kısa derler. kazandığı paraları üvey annesine kaptırır, mutsuzdur. erkek arkadaşı yoktur. babası malı mülkü oğlunun üzerine yapar. yutkunur hep. ses edemez, ya kapı önüne koyarlarsa beni diye düşünür.
  
  bir gün babası da gidiverir. kimsesiz, parasız, sevgisiz... yaşı 30lardadır. daha yaşanacak nice olay, nice kötülükler vardır.