şom ağızlı

• benim ağzım şom sanırım. böyle olmadığına kendimi inandırabilmek için çok mücadele ettim, ta ki birkaç gün öncesine kadar.
  
  ayvalık'ın merkezinde aylak aylak dolanıyorum gece vakti. gezintim bir saate yaklaşıyor ve nereden aklıma geldiyse "ulan hiç polis görmedim etrafta, ilginç" baloncuğu yükseliyor kafamdan. beş-on dakika sonra dar bir sokağa sapıyorum, deniz kenarındaki banklarda içen abiler var ve polisler onlara bir şeyler anlatıyor. "al sana polis" diyorum içimden, umursamayıp takılıyorum yine de. derken, memur yanıma yaklaşıyor ve "hayırdır arkadaşım, bir problem mi var?" diye soruyor. "yok, öylesine bakınıyorum" cevabını veriyorum. adam işkilleniyor, anlıyorum. "kimliğinizi alabilir miyim" diyor, sanki "alamazsınız" desem almayacakmış gibi. uzatıyorum kimliğimi ve polis telsizlerine ihbar ediliyorum, vukuatım olup olmadığına dair araştırma yapılıyor polis merkezlerinde. neticede bi bok çıkmayacak biliyorum ama ilk gördüğüm polisten gördüğüm muamele bu işte.
  
  temiz çıkıp, orada olmamam gerektiğini anlatan nasihatler sonrasında gerisin geri yürüyorum. şom ağızlı olmayı bırak, şom düşünceli olduğuma kanaat getiriyorum içli içli. böyle yani.