devletin yaratmak istediği vatandaş tipi

• itaatkar, birörnek, pasif…
  suskun, korkak, tırsak…
  
  devlet bâkî kalmak ister ve bekâsını vatandaşla sağlar…
  vatandaş devlet nezdinde bir fânîdir ve devlette “fenâ” bulmalıdır…
  fenâ bulan “ifnâ” olur, ifnâ olan yok olur…
  yani devletin bekâsı, vatandaşın fenâsı demeğe gelir.
  
  devlet, varlığından geçen tipleri arzular…
  çünkü kendi dışındaki “varoluşlara” bîtahammüldür…
  oysa birey olmak, ortaya bir varoluş koymaktır…
  bir “varoluş” ortaya koymaksa, -denkleme dikkat!- “devlet düşmanı” olmaktır…
  
  bizde asırlardır devlet ululanmıştır…
  osmanlı, “katletmeyi”, devletin bekâsı için teşrii etmiş; ceddimiz cumhuriyet’in ilk yıllarından itibaren aynı itikatla hükmederek zürriyetine de “devletçi” zihniyeti telkin etmiştir… aşk olsun!
  
  oysa esas olan insan değil midir?
  devlet, insan için vardır ve insan için olmalıdır…
  insanı çıkarır, bir kenara koyarsak devletin anlamını da alıp bir kenara koymuş olmaz mıyız? devlet, hizmettir; hizmetin adresi insan değil midir?
  oysa bizde yıllar var ki insan devlet için var olmuştur ve var olmaktadır…
  
  şimdi başa dönüyoruz…
  
  istenen insan anlayışı:
  devlet için insan vardır;
  insan için devlet olmaz…
  insan bir varoluş ortaya koyamaz…
  çünkü devlet, en yüce insan hali olan varoluştan nefret eder…
  
  ve mevzuu toparlıyoruz…
  
  varolmayan insan “yok”tur…
  yok olan insan “hiç”tir…
  “hiç”, devletin istediği tiptir…
  bu tip bir “piç”tir…