71 fragmente einer chronologie des zufalls

• --- spoiler ---
  
  71 sekans. 71 parcalik bir puzzle’dir bu film. jenerikte sok olmaya baslarsiniz. yapayalniz hissedersiniz siz de bir adamla birlikte. ve yalnizliktan, bir cocuk olarak kurtulursunuz. elleriniz iki yana acilmis, bir metro istasyonunun kenarinda yururken, sizi anlayabilen birilerini gormenin sevinciyle. en cok.. dusunup durursunuz film boyunca. rastantisallik cikmaz aklinizdan hic. kader dersiniz. 3 dakikalik bir sahnede. toplari sayarken bulursunuz kendinizi ve kufredersiniz. sabretmeyi ogrenemediginiz icin en cok.
  rahat bir yasam.
  huzur.
  hepimiz bunlari istiyoruz degil mi ?
  peki ya savaslar ?
  olum ?
  para ?
  haneke, gozunuze sokuyor bunlari. televizyondan da, radyodan da, medyadan da nefret ediyorsunuz. her mesaj, daha cok batiyor gozunuze film ilerledikce.
  4 olu goruyorsunuz. 4 olum. olum soguk geliyor. film bitiyor. ve siz, bir silahiniz olsa, kafaniza sikacak gibi hissediyorsunuz!
  “kitaplar her zaman sinemadan daha etkilidir. cünkü okuyucuya bi sey göstermez, hikayeyi kendi hayal gücüyle sekillendirmesine izin verir. sinemada da bunu yapmak mümkün aslinda. sinemada, o anki kare ille de gösterdigi seyi anlatmak zorunda degildir. bazi yönetmenler bundan bihaber. ne anlatiyorlarsa onu gösteriyorlar, ne gösteriyorlarsa onu demek istiyorlar. sanat bu degil”
  der haneke. ayni adam, siddeti mesrulastirir. bana “yabancilasmak” fiilini gorsellestirmek konusunda ne kadar usta olunabilecegini gosterir. duygularin nasil da birbirine girebileceginin canli kanitidir. o da bizler gibi, nefes alir. ve verir.
  
  --- spoiler ---