j. d. salinger

• holden su yazdigimi okusa yemin ediyorum ana avrat duz gider gerci de...
  
  daha birkac gun evvel can sikintisini yenmek icin holden ve hikayesini niye bu kadar sevdigimi anlatmaya baslamistim. demek ki salinger'a kendi ufak capimizda saygi durusumuzu gerceklestiriyormusuz bilmeden. iyice viciklastirmadan sonlandiriyorum. butun hikayelerini zevkle okudugum bir insanin gidisi ister istemez burukluk yaratiyor. salinger bilmese de ben o'nun kitaplariyla hayatimin belli bir donemini paylastim, cok da keyif aldim. o yuzden severdim kendisini, hic tanimadiginiz adamlari siz nasil seversiniz ben de oyle seviyordum. oyle yani. tamam lan yeter. holden gel agzima sic arkadasim, vicik vicik bir duygusallik akicak yoksa pacalarimdan.
  
  her neyse, yolda iki kere gorup selamlastigimiz adam arkadasimiz olup cikiyor da bu adamin kitaplarini aileden biri gibi saymak cok mu? degil.
  
  franny, seymour, phoebe, zoey, mary jane, holden ve eloise'in anisina.