earthlings

• birkaç aydır izlemek için kendimi zorluyordum. bugün cesaret edebildim.
  
  mide kasılmaları, kalp sıkışması, boğaz düğümlenmesi, ellerin uyuşması ve mutlaka salya sümük gözyaşıyla birlikte izlenebiliyor ancak.
  
  önceki bir entryde de değinildiği gibi artık aynı kişi değilim. her gün binlerce canlının tahmin bile edilemeyecek acılar içinde yaşamaya zorlandığı veya akıl almaz bir acımasızlıkla yaşama haklarının ellerinden alındığını bilerek, eskisi gibi gülüp neşeleneceğimi bile sanmıyorum.
  
  hayatımda ilk kez ciddi ciddi yaşamdan, dünyadan, insanlardan tiksindim ve ölmek istedim.
  
  çekilen acılarla ilgili çok şey anlatılmasına gerek yok zaten, can çekişen hayvanların gözlerindeki yalvaran ifade her şeyi en ince ayrıntısıyla ifade ediyor.
  
  filmin sonunda bu acıları karşısında bizden birgün intikam alabilecekleri yönündeki sözlerin -veya ben çok istediğim için öyle algılamış olabilirim- gün gelip gerçek olmasını bütün içtenliğimle diliyorum. insanlardan daha üstün özelliklerini gün gelir insanoğluna karşı kullanabilirler umarım.
  
  doğanın tepkisi, karma, ahiret vs her neyse ismi, bunların hesabı bir gün sorulur ve insan denilen varlıkların en aşşağılığının burnundan fitil fitil gelir inşallah.
  
  allah hepimizin belasını versin.