invictus

• şu şekilde çevirmek istediğim william ernest henley şiiridir:
  
  üzerimi saran gece biterken
  kutuptan kutba uzanan hendek gibi kara,
  her ne iseler teşekkür ederim tanrılara
  fethedilemez ruhumu verdikleri için bana.
  
  kaderin zalim pençesinde
  ne ürktüm ne de bağırarak ağladım
  talihin sopası altında
  kanlı ama eğik değil başım
  
  bu gazap ve gözyaşları diyarının ötesinde
  karanlığın dehşeti görünse de belli belirsiz
  ve yılların tehdidi yine de
  bulur ve bulacaktır beni korkusuz
  
  önemi yok geçidin ne kadar dar olduğunun
  defterimin cefalarla dolu olmasının da
  kaderimin efendisi de benim;
  ruhumun kaptanı da.