sen hiç mi bahar görmedin

• sana geldim, son'a..
  sende yeryüzüdür gölde vuran ey suların sonsuzluğu
  bakışlarım demir atsın gözlerinin limanına
  fırtınalar yorgunu yüreğim sana
  bütün sahablarım sesinde ağarsın
  keder tırmanmasın yüzüme bir daha sarmaşık gibi
  öpüşlerin damlasın çöl dudaklarıma
  biliyorum
  yüreğin durgun sudur dindiğim, korku kıyılarımı sildiğim
  sana geldim sustum ve yumdum iki damla ateş düşürdüğün gözlerimi
  al uslandır korsan bedenimi
  gece kanat çırpsın parmaklarımda
  birbirimizden kaçıracak yerimiz kalmasın
  birleşsin yağmur soylu ellerimiz
  bırak, öpüşlerim ağzını kapatsın
  uzun uzadıya susarak kalalım birbirimizde
  sabaha söyleyecek söz bırakmayalım
  köpekler gibi havlayan acılarımız sussun
  sevda çözmesinkendini bizden
  sularca gülüşelim
  yüreğin alıkoysun gitmelerimi
  sana geldim 'sona'..
  
  ....
  
  devam eder böylece..