charles baudelaire

• seneler once heveslenip sait maden'in cevirdigi "les fleurs du mal" kitabini almistim. genelde siir kitabini alip hatmetmem. icimden geldigi zamanlar okurum. le léthé siiri carpmisti beni. buraya almak kendimi yad etmek gibi.
  
  viens sur mon coeur, âme cruelle et sourde,
  tigre adoré, monstre aux airs indolents;
  je veux longtemps plonger mes doigts tremblants
  dans l'épaisseur de ta crinière lourde;
  
  dans tes jupons remplis de ton parfum
  ensevelir ma tête endolorie,
  et respirer, comme une fleur flétrie,
  le doux relent de mon amour défunt.
  
  je veux dormir! dormir plutôt que vivre!
  dans un sommeil aussi doux que la mort,
  j'étalerai mes baisers sans remords
  sur ton beau corps poli comme le cuivre.
  
  pour engloutir mes sanglots apaisés
  rien ne me vaut l'abîme de ta couche;
  l'oubli puissant habite sur ta bouche,
  et le léthé coule dans tes baisers.
  
  à mon destin, désormais mon délice,
  j'obéirai comme un prédestiné;
  martyr docile, innocent condamné,
  dont la ferveur attise le supplice,
  
  je sucerai, pour noyer ma rancoeur,
  le népenthès et la bonne ciguë
  aux bouts charmants de cette gorge aiguë
  qui n'a jamais emprisonné de coeur.
  
  göğsüme gel, sen acıma bilmez, sağır can,
  tapılası kaplan, aldırışsız ifrit, gel;
  gönül ister ki titrek ellerim şu tel tel,
  derin yelenin içine dalsın bir zaman;
  
  senin rayihanla dolu eteklerine
  acılı başım gömülüp kalsın isterim,
  yok olup giden sevgimin koklasam derim
  tatlı küf kokusunu derinden derine.
  
  ölümden daha tatlı bir uykuya varsam !
  uyuyuversem ! benim neyime yaşamak
  yüreğim titremeden, bakır gibi parlak,
  pürüzsüz tenini öpüşlerimle sarsam.
  
  dingin hıçkırıklarımı boğup yutacak
  tek yer senin kucağının uçurumudur ;
  ağzında hep o yaman unutuş durur
  ve öpüşlerinden lete boşanır ancak.
  
  yazgıma, ki bütün zevkim oldu şimdiden,
  boyun eğeceğim sonuna dek saygılı;
  uysal kurban, işlenmemiş suçtan yargılı,
  işkencesi coşkusuyla daha artan ben,
  
  kurtulurum elbet çektiğim bu azaptan,
  nepentesler, baldıranlar emerek bütün
  o güzelim uçlarından dimdik göğsünün,
  ki altında yürek olmadı hiçbir zaman.