annenin yeniden evlenmesi

• sanırım birkaç gündür bu yüzden ağzımda uçuklar çıkıyor, ben farkında değilim belki ama stresliyim, bu çok bariz. önceleri hayatımda bir şeylerden mutsuzken yine üstünü halıyla kapatabiliyordum en azından gücüm yerine geldiğinde o kirleri ordan süpürebiliyordum ama bunu halının altına dahi atamıyorum. annem babamdan boşandığından beri hep yanımızdaydı, doğru düzgün kimsemiz olmayan istanbula taşındığımızdan beri abim, annem ve ben hayat mücadelesi verdik ve başardık, şimdi annem evleniyor hem de başka bir şehire gidiyor, birden bire. ona da hak veriyorum kimse yalnız yaşlanmak istemez ama ben yine de kendimi alışveriş merkezinde eli bırakılmış ve kaybolmuş küçük bir çocuk gibi hissediyorum. artık herşeyi kendim öğrenmek, kendim yapmak zorundayım. çok karmaşık ve farklı bir duygu. hayat işte bozguna uğratıyor herşeyi ve ben yine herşeyi bırakıp gitmek istiyorum, ben koşarken herşey geride kalsın, bana dair herşey ve en sonunda benliğimden sıyrılmak istiyorum. neden mi? çünkü bunun adı paylaşamamak.