harmonium

• her zaman sevebileceğime inandığım insanlara gönderdiğim müziktir harmonium'un müziği. harmonium'u dinledikçe onları da hatırlayabileyim diye. doğayla yollarını ayırıp, özendirilen şeylerin ve 'hayat' diye ikna edilenin peşinden giden insanlardan farklı bir hayatı paylaşıyor bu grubun üyeleri, bunu birinci şarkı çok geçmeden fark edebilirsiniz. uydurdukları ve uymaları gereken pek bir şey yok muhtemelen hayattarında, müzisyenlerinin melodik kabiliyetleri ve müziklerindeki ahenk harikadır. kaliteli bir folk grubu harmonium. her şey bir yana vokalist çok başarılı, fransızcasının baştan çıkatıcılığnın yanında kadife gibi ses derler ya, o tanım tam uyuyor bu adama. her ses akıyor bu adamla, incesi kalını, hiç takılma, kıtırdama yok. arada sırada oldschool jazza selam çakan bölümlerde bulunuyor şarkılarında, o yılların moda enstrümanı olan melotronu da en iyi kullanan gruplardan biri olduğunu düşünüyorum. içerik olarak, bir çok hissi doyurabilen bir grup, neşe, sevinç, hüzün vs ama en önemlisi 5., o uzun enstrümental şarkıda rastlayabileceğiniz sadece quebec gruplarında rastladığım sanki mutlu bir şekilde dans ederken duygularından boşalırcasına ağlayan bir insanın ruh halini hayal ediyorum. bu maneige e breche grubuyla da hissetmiştim 3üde quebec grubudur. en önemli albümleri, si on avait besoin d'une cinquieme saison -- 1975.