new hampshire

• dogayla ilgili ne ogrendiysem burada ogrendim. bu kadar guzel golleri, ormanlari, nehirleri, ic korfez ve lagunleri olan belki bir de maine var. alti sene once amerika'ya ilk geldigimde burayi bu kadar seveceksin deseler, cok afedersiniz gotumle gulerdim. kisin bezdiren karini mi, toplu tasima yoka yakin olan sonsuz ovalarini mi derdim saniyorum. zaten tam da bu yuzden, uzunca bir sure arabasinin ustunde kanosuyla, arkasinda bisikletiyle gezen tiplerin manyak oldugunu dusunuyorsun.
  
  aslinda bir baska deyisle, beton yiginlarinin arasinda dogmus, denize yakin olmayi doga guzelligi sanarak yasadiktan sonra yirmi kusur yil, on yillik agaclari kesmemek icin etrafina orulerek insa edilmis binalari, dogaya zarar vermemek icin bahcesine- aslinda evinin icinde oldugu arsaya- asgari alan disinda dokunmayan insanlari, evin cop kisminda sinekler ucusmasi pahasina geri donusum icin iki uc ayri konteynira plastigi, metali, kagidi ayiranlari gorerek, ve bir anda da degil, zaman icinde ve parcasi olup maymunlar misali taklit ve modelleme yoluyla sosyallesme sonucu sevgi ve saygi duymayi ogreniyorsun dogaya. gavurun sadece rerorero yonlerini almisiz diyorum hemsireler.
  
  new hampshire, bokunu cikartan karina ragmen essiz dogasinin -kolu kanadi kirilmadan, orselenmeden buyutulmus cocuklar misali-butunluguyle, amerika'da en sevdigim yer, belki de amerika'da dogdugum yer oldugu icin. evim. basta o kadar kurtulmak isterken, disina cikinca ne kadar ozleniyor, sanki dunyanin en yeni bilgisiymis gibi buna sasirmak da apayri.
  
  yasamaya geldiyseniz biraz zaman verin. hayrani ve asigi olmazsaniz en kotu ve cinasli uyak yoluyla ekime kadar, sonbahar gelince kirmizi yapraklara ve sincaplara sarilinca gececek.
  
  http://visitnh.gov/