gönül borcu

• vakti zamanında, çernişevski'nin bir kitabında ilk defa rastladığım bir tanımdı. benim için gönül borcu, insanı tutsak eden, sürekli birilerine ya da bir şeylere "minnet" duymasını sağlayan bir şey, bir tür haletiruhiye değil. özlem duyulan eskinin, insan erdeminin güzelliğini, vefayı tanımlayan ve hayatımızda olup bitenleri "tesadüf", "şans" vb "ilahi" kudrete ya da kadere bağlamayıp kolektif olanın gücünü, insan dayanışmasının iyiliğini anlatan bir histir. tutsak etmez, ehlileştirmez, minnetin boyunduruğuna sokmaz, aksine kendinizi hatırlatır ve sağaltır.