the sky moves sideways

• içinde steven'ın kendi solo çalışmalarından veneno para las hadas'ı, no-man'in heaven taste'ini barındıran -ya da heaven taste'in kendisini ve light mass prayers'ı da barındırdığı- en bir güzel porcupine tree şarkılarından biridir.
  nasıl cümle kuracağımı bilemedim, öyle iç içeler işte. öyle de güzeller.
  kimileri huzur verir bu şarkı demişse de heaven taste'le benzettiğim kısımları bana ölümü çağrıştırıyor (zamanın nazi kampını ziyaret etmeye giderken dinleyip durmamın da bunda etkisi var, ama oraya gitmeden önce de hali hazırda bu çağrışımı yapıyordum, bir de şimdi hayal et). tam da bu nedenle heaven taste'i çok dinleyemiyorum, ama bunu dinlerim, çünkü anlattığı zirilyon tane şey daha var...
  
  tüm bunlardan ayrı olarak, ne kadar severseniz sevin porcupine tree'yi ilk kez tanıştıracağınız kişilere dinletirken bununla (daha doğrusu bu albümle) başlamayın diye tavsiye ediyorum. zira yıllar önce kendine bu albüm gösterildiğinde grubu beğenmeyenler belli bir zaman sonra in absentia dinleyip grubun aşığı olmuşlardır. ilginç gibi gelebilir ama iki kişi üzerinde görüldü en azından.
  ha bir de fuse the sky da var sanki bir yerlerde... yıldızlar ve ölüm...