yaran olaylar

• bugün akraba kontenjanından askeri havuza gideyim dedim tek başıma. bahsettiğim havuz kartal civarında, cevizli'de. neyse işte orada takıldım tüm gün, çıkışta hedefim mecidiyeköy tarafına dönmek. ama bende yer-yön duygusu olmadığından; yine tüm yollar birbirine benzemeye başladı. ben böyle stresle çevreye bakınırken, o sırada arabaların olduğu kısma doğru ilerleyen bir amca gördüm. yani benim için klasik bir amcaydı, -askeriyeyle alakam yok- meğer o amca paşaymış...
  
  - ee, şey merhaba. böyle düz gidince e5'in geçtiği kapıya mı çıkıyo acaba?
  - (çok sinirli bir ses tonuyla) sen nereye gideceksin çocuğum?
  - e5'e gideceğim?
  - (daha da sinirli) e tamam da kızım, e5'te nereye gideceksin?!!
  - şey, mecidiyeköy'e.
  - tamam bin arabaya, ben de o tarafa gidiyorum.
  - eeöö.. şey evet tamam bineyim.
  - binsene evladım!!
  - tamam tamam bindim. :/
  
  arabaya bindik gidiyoruz. kapıdan çıkarken "iyi günler komutanım!!" diyen askerlere "sağol asker!!" deniyo falan; böyle değişik diyaloglar... sonra baya yol gittik; yani beraber karşıya falan geçtik köprüden; tüm yolculuk boyunca tek kelime etmedi adam. hala aklım almıyo. ve de hiç gülmedi... ben de gerginlikle bekliyorum "nerede indirecek acaba beni" diye; bi yandan da kafamda tasarladım: inerken "iyi günler komutanım" diyeceğim, böylece adam tebessüm etmiş olacak; günüm güzel geçecek... planlar yapıldı. her şey hazır... bir anda amca arabayı durdurdu. (mecidiyeköy'e gelmişiz; benim yer-yön duyg...) fakat ben nerede olduğumuzu anlayamadığım için panik yaptım o sırada.
  
  - tamam kızım hadi sen burada in.
  - ??!! teşekkürler kumandanım.
  - hahahahaha kumandanım mı? savaşta mıyız evladım? ahaha.
  
  amca bildiğin yarıldı lan :/