işini sevmek
-
başıma gelen lanettir. sırf bu yüzden şirketimce ayakta sikiliyor ve sesimi çıkartmıyorum. yakında patrona gidip "siz yoruluyorsunuz üstümde gidip gelirken; isterseniz ben hopliyim" diyicem. para yok; saygı yok; mevki yok ama işimi seviyorum amına koyim. stokholm sendromu filan mı oldu acaba?! dur ben bi hocaya üfleteyim.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap