babalar ve oğullar

• turgenyev 1862'de, günümüzden neredeyse 150 yıl önce, babalar ve oğulları yazdı ve bazarov'u yarattı. nihilistti bazarov, rusya nihilizmle daha tanışmamıştı.
  
  --- spoiler ---
  
  arkadiy bazarov'un öğrencisi gibi, bazarov onun akıl hocası olarak geçiyor kitapta. ama benim hissettiğim bazarov'un arkadiy için tamamen bir rol-model olması. onun nihlist düşüncelerinden oldukça etkilenmiş. örneğin bazarov'un amcası ile yaşadığı fikir ayrılıklarında bazarova destek verdiğini göstermekten çekinmiyor.
  
  bir de babası nikolay ile olan ilişkisi oldukça enteresan arkadiy'in. babası "feneçka" yüzünden arkadiy'in kendisine cephe alacağından korkuyor, hatta bu korku öyle bir düzeydeki adam evin içinde " feneçka" yı arkadiy'den saklıyor. fenekça 'dan 7 aylık bir bebeği oldu halde.
  
  "ne olursa olsun bir oğul babasını yargılamaz"
  
  diyor arkadiy sonunda ve feneçka ile kendi isteğiyle tanışıyor.
  
  kitabın bir kısmında, en sevdiğim kısmıdır, bazarov ve arkadiy'in konuk olduğu anna sergeyevna'nın evindeler. bir süre kalıyorlar burada. arkadiy katya ile tanışıyor. onun dışında bazarov ve anna'nın dialogları, uzun uzun sohbetleri cidden üzerine düşünmeye değer. bir konuşmalarında geçen anna sergeyevna'nın farkında olmadan yaptığı mum ışığı titrekliğinde bir geçici mutluluk tanımı mesela;
  
  "söyleyin, örneğin müzikten, güzel bir akşamdan, sevimli insanlarla konuşmaktan keyif duyduğumuz zamanlarda bilen neden bunların hepsi gerçek mutluluktan, yani sahip olduğumuz mutluluktan ziyade bir tür ölçüsüz, bir yerlerde var olan bir mutluluk üzerine ima olaraka görünür bize? neden?"
  
  tekrar arkadiylerin evine döndüklerinde, saray muhafız alayında eğitim görmüş, arkadiy'in amcası " aristokratçık" pavel petroviç'in bazarova yönelttiği çıkma teklifi tadındaki düello teklifi çok eğlendirmişti beni.
  
  bazarov sanki hergün yaptığı işlerden biriymiş gibi tifolu bir hastaya yardım ederken elini kestiğini anlatır babasına,romanın sonlarına doğru. o kadar sıradandır ki bu olay, ölmek bile, bazarov için.
  
  bazarov ölmek üzereyken, anne sergeyevna ziyaretine gelir onun.
  
  gerçekleri söyler bazarov ona ;
  "ölüm eskidir, ama herbirimize yeni gelir."
  
  ve sevdiği kadının yanında uyur, bir daha da uyanmaz nihilist.
  
  roman bittiğinde, romanı bitirdikten yıllar sonra bazarov uzaklardan seslenir yine size. duymak isterseniz eğer;
  
  "sormama izin verin, sanat neye lazımdır ki?"
  --- spoiler ---