talip apaydın

• kendi anlatımıyla (2013) kısa hikayesi: polatlı’ya bağlı ömerler köyü 1926 doğumluyum. sonradan babamın köyü olan kapullu (beypazarı-kırbaşı) köyüne göçtük. orada büyüdüm. anam ben üç yaşındayken öldü. babam yoksul, hiç toprağı yoktu. ağa tarlalarında ortakçılık (yarıcılık) yaparak zor geçiniyordu. yoksulluk, üvey ana… çocukluğum iyi geçmedi. üç sınıflı köy okulunda okudum. sonra beypazarı’nda açılan yoksul çocuklar için pansiyonlu ilkokulu bitirdim. ilerisi karanlıktı, babamın beni okutacak gücü yoktu. bense okuyayım, şu köyden kurtulayım düşleri içindeydim. köyümüzün öğretmeni haber verdi, hamidiye köy öğretmen okulu açılmış. tam senin aradığın yer, hemen git dedi. koştuk, arayıp sorduk. biraz zor oldu ama girebildim o okula. 1938, on kasım günü, atatürk’ün öldüğü gün. ne tuhaf rastlantı! o gün hem çok üzüldüğümü, hem de çok sevindiğimi anımsarım. sonradan çifteler köy enstitüsü oldu. 1943’de orayı bitirip hasanoğlan yüksek köy enstitüsüne seçildim. üç yıl daha okuyup güzel sanatlar bölümü’nden mezun oldum (1946). yurdun çeşitli yörelerinde, çeşitli dereceli okullarda otuz yıl öğretmenlik yaptım. 1979 yılında milli eğitim bakanlığı müşavirliğinden emekli oldum.