hayata dair gülümseten detaylar

• hayatim boyunca gosteri sanatlarina ilgi duydum.
  kendimi hep bir tiyatro sahnesinde ya da nefis bir filmde sahane bir performansla hayal ettim.
  kucuk bir ilkokul ogrencisiyken, okul koridorlarinda kollarindan cekilerek siniflara sokulup bir seyler anlatmam icin israr ederdi insanlar.
  bir keresinde bir sinifin onunde sadece durdugumu hatirliyorum ve onlarin katila katila guldugunu.
  ilk defa 4. sinifa giderken bir tiyatro oyunu icin ogretmenimin hic dusunmeden secmesi, sinif arkadasimin annesini canlandirmak filan, bunlar hep gulumseten detaylar olarak aklimda kaldi.
  iyi bir taklitciydim. hala, arkadaslarim herhangi bir sey izledikten sonra, telefonla arayip.
  "bak bunu iyi izle, senden de izlemek istiyoruz" derler.
  liseye giderken en buyuk hayalim konservatura gidip egitim almakti. ama ailem ve hatta sulalem yuzunden bu hayali gerceklestirmem mumkun degildi.
  oyle icimde patladi yani sahne hayali.
  seneler sonra kizimin okulunda hazirlanan, egitim amacli dans ve drama gosterisinde izledim ilk once arkadaslarimi.
  oldukca amator bir girisimdi ama ayni olcude buyuleyiciydi.
  sozlukten de ve yillarca ayni apartmanda komsuluk yaptigim bilge hatunu cok kiskandim mesela o gosteride izleyince.
  bir sonraki sene yine gerceklesecegini duyunca da biraz tereddutle ben de katildim.
  sifirdan basladik. aylarca on calisma koregrafi calistik gec saatlere kadar.
  gercekten butun yoruculuguna ragmen muthis bir duyguydu.
  ve sahne gunu geldi catti.
  yuzlerce insan karsisina cikacak olma heyecani, becerebilecek miyim korkusu ile..
  ve sahne !
  benim gosterimde; hayatin hizi, mekaniklesmesi insanin ama sonunda elimdeki kagittan okudugum insan oldugumuzu hatirlama ani...
  sadece kopan buyuk alkisi hatirliyorum.
  tabi ki, ozne degildim. zaten dans dramada ozne yok. bir butunun parcasisiniz. bir sorunun, bir cozumun.
  hayatimin en buyuk hayalini gerceklestirmistim. titreyerek ciktigim sahnede baktigimda isiklardan baska bir sey gormuyordum.
  ta ki kizimla birlikte selamlamaya ciktigimda salonda kopan alkis tufanina kadar.
  sanirim, gercek anlamda mutluluk buydu...
  
  sonra, oyun cikisi bir ogretmenimizin;
  -kizim sizinle tanismak istedi. bir turlu veli oldugunuza ikna edemedim.
  demesiydi o gece ve belki butun hayata yayilacak kuvvetteki gulumseten detay.
  
  hayatta her sey mumkun...