patch adams

• maalesef robin williams' ın ölümünden sonra haberimin olduğu ve bu yüzden de utandığım film.
  
  neden mi? kısaca şöyle anlatayım filmi ve bende anımsattıklarını;
  
  patch adams'ı ilk defa izledim 1 gün önce.
  
  kendimden çok şey buldum. eskiden beri neden doktor olmak istediğimi hissettim.
  onkoloji servisinde son günlerini yaşayan pankreas kanseri ali abi ile nöbetimde oturup sohbet ettiğimi, pediatrik hematolojideki eren(kendisi 2 yaşında ve dünya tatlısı bir arkadaş oluyor) ile keloğlan^* izleyip oyun oynadığım(eldivenden balon yapıp, üzerine komik suratlar çizmek suretiyle) günler geldi aklıma. ilk başlarda ben yanına gittiğimde ağlayan eren; sonra ''doktor abi gitmesin'' diye ağlıyordu. 2 yaşındaki bir çocuğun gözünde ''hastalık'' ve ''acı'' demek olan hastanenin ''sevilen yanı olmak'' paha biçilemez bir şey gerçekten...
  sonra gene pediatri servisinde nöbette furkan(14 yaşında bir delikanlı) ile pes oynadığımı anımsadım.
  acilde intern iken de, sonra göreve başladığımda da elimden gelen ne varsa yapmayı, iyi olan insanların gözündeki mutluluğu, kurtaramadıklarımızın da acılarını paylaşmayı sevdiğimi düşündüm.
  
  ben asla zengin, sosyal statü sahibi, saygı duyulan, karizmatik, ayrı dünyanın insanı gibi görülen bir "doktor" olmak çabasında olmadım.
  
  çocukluğumdan beri doktor olmak istedim.
  çünkü;
  insanlara yardım etmeyi seviyorum,
  çocuklarla oyun oynamayı seviyorum,
  yaşlıların elini öpmeyi; hayır dualarını almayı seviyorum,
  madde bağımlılarının hiç kimseye anlatamadıklarını anlattıkları "celil abi"leri olmayı seviyorum.
  yeri geldiğinde yaşlı nenelerin ''artık sen de benim bir torunumsun'' demelerini,
  kimselerin sözünü dinlemeyen çocukların, ''doktor abiye söz verdim'' deyip ilaçlarını düzgün içmelerini, kontrole geldiklerinde ''sana söz verdim diye hiç yaramazlık yapmadım celil abi! istersen anneme sor'' demelerini seviyorum.
  
  iyi ki doktor olmuşum, seviyorum lan ben mesleğimi!
  afferim bana.
  
  içimizdeki insanlık ve yardım etme ateşinin hiç sönmemesi dileğiyle...
  öperler :)