yılmaz güney

• france culture: (yılmaz güney ile) nasıl oldu tanışmanız?
  
  erdem buri: yaşar kemal tanıştırdı. yaşar, ince memed’i yeni bitirmişti. hemen hergün beni görmeye gelirdi ve romanından söz ederdi. bir gün,bir edebiyat dergisi verdi elime ve yılmaz güney imzalı bir öyküyü okumam için çok ısrar etti. okudum ve sanki bir film seyreder gibi anlatılan sahneleri gördüm. çerçekçi bir stil ile türkiyenin temel problemlerine dokunuyordu güney. yaptığı analizlker kesin ve etkiliydi.
  
  france culture: o devirde sinema yapıyor muydu?
  
  erdem buri: hayır. ama öykülerindeki kişilerle, halkıyla birdi. daha sonraları aynı kuvveti senaryo yazarı yılmaz güneyde ve sinema yönetmeni yılmaz güney’de buldum.
  
  france culture:çok hapis yattı…
  
  erdem buri: tanıştığımızdan birkaç ay sonra mahpushane serüveni başladı. şunu unutmamak gerekir. yılmaz güney bir eylem adamıydı. ezenlerin karşısında olup, hep özgürlük için savaş verdi. yılmaz’ın silahı ise sinema sanatı oldu.
  
  france culture:son ne zaman gördünüz?
  
  erdem buri: ölümünden az önce
  
  france culture: ne hissettiniz?
  
  erdem buri: çok zayıflamıştı. merek içindeydim ve korkumu saklamaya çalışıyordum. yılmaz güney’in gözlerinden hiçbir şey kaçmazdı. anladı ve şaka yapmaya başladı. ne tuhaf!.. o beni avutmaya çalışıyordu. sonra gereksiz olduğunu anladı, sıkı sıkı kolumu tuttu ve : “biliyorsun çok şeyin üstesinden geldim” dedi. “yine çok iyi biliyorsun ki, yenilmeyi reddeden bir insanım. sana söz veriyorum, bu hastalığı da yeneceğim. eğer yenildiğimi görürsen, kaldırım değiştir, merhaba deme bana.”
  
  (aktaran: tülay german, adam sanat dergisi )