duygusal bağ kurulan eşyalar

• aşılması gerekendir...denizlere ulaşabilmek için...
  
  ah yolculuk yolculuk
  ne kadar baygın soluk
  o gün bizde betbeniz
  ve ne titrek kalbimiz.
  ve eşyamız ne küskün.
  yola çıktığımız gün
  bir sıraya dizilmiş
  gözyaşlarını silmiş,
  bakarlar sinsi sinsi
  niçin o anda hepsi
  bir kuş gibi hafifler
  arkandan geleyim der
  niçin o güne kadar
  dilsiz duran ne kadar
  eşya varsa dirilir
  yolumuza serpilir
  ufak böcükler gibi
  gezer onların kalbi
  üstünde döşemenin
  gizli bir didişmenin
  saati çalar o an
  birden bakar ki insan
  herşey karmakarışık.
  ayırmak olmaz artık
  bir kalbi bir taraktan
  ve kalb ağlayaraktan
  çekilir geri geri
  terkeder bu mahşeri.
  bu mahşerin içinden
  o gün ben de geçtim ben,
  nem varsa evim, anam,
  çocukluğum, hatııram,
  ve ne sevdalar serde
  bıraktım gerilerde
  kaçar gibi yangından.
  rüzgarların ardından
  baktım da süzgün süzgün
  kurşun yükünü gönlün
  tüy gibi hafiflettim.
  denize hicret ettim.
  
  (nfk)