feminizm

• bir cok erkegin erkek olmalarindan ve (bunu degisteremeyecekleri icin de dolayisiyla) varolmalarindan utanc duymalarina sebep olan dusunceler silsilesi.
  
  tv'de, sohbetlerde, her yerde erkeklerin kadinlar ustunde nasil baski kurduklarini duyan, kafasindaki erkek ve kadin kavramlari filmlerdeki, dizilerdeki, reklamlardaki cinsiyet protototiplerine bagli olarak olusan genc 'erkek', nufus cuzdani mavi renkte oldugu icin kendisinin de bu kotu kumenin bir unsuru oldugunu zanneder/kabullenir/hisseder. "kadin erkek esitsizligi"ni anlatan her sozden sonra duydugu sorumluluk biraz daha artar. ve kadinlara karsi (erkeklere oranla) ne kadar daha nazik davransa da melek-seytan spektrumunda seytana yakin oldugu hissi pesini birakmaz. tum erkeklerin bir "ilk gunah" gibi tecavuzcu, cinsel sapik vb. sifatlarini tasidiklari konusunda sorgulamalarina neden olur.
  
  bu yuzden feminizm ve dolayli etkileri, bugun genc bir erkegin, yolda etrafina bakarak yururken veya otobusteyken, erkeklere diledigi gibi bakabilirken, kizlara iki saniyeden fazla gozunun takilmasindan utanc duymasinin ve kafasini hizla cevirmesinin (sonra da ustune "gozumu kacirdigim farkedildi, ona bakisimin ardinda bir art niyet sezmis midir, sapik oldugumu anlamis midir, kotucul bir niyetle bakmadigimdan o kadar da emin miyim?" vs. diye dusunmesinin) sebebidir.
  
  yıllar sonra gelen edit:
  
  bunları neden feminizm başlığına yazmışım emin değilim. o zamanlar erkek oluşu, bir kötü oluşla ayrılamaz bir şekilde ilişkilendirmiş, haklılığına mantık düzeyinde inanmasam da kurtulamadığım bir suçluluk hissini dile getirmişim. bu hissiyat gerçek elbette ama sebebini feminizmde aramanın yanlış olduğunu düşünüyorum.
  
  aslında sorunun kaynağını da belirtmişim. örneğin popüler kültürdeki cinsiyet rolleri tarafından kodlanmamdan, bu kodlanmanın olumsuz fizyolojik etkilerinin onları kritik edebilen zihin yapımla çelişkilerinin sancılarından dem vuruyorum. yani feminizmin buradaki işlevi, bireyin zihin yapısının çevrelendiği cinsiyetçi düzenin ayırdına varmasını sağlamak. utançlardan kurtulmanın yolu ise kodlanmadan radikal bir şekilde kopup özgürleşmekten geçiyor. arada geçen zamanda bu özgüveni tam kazanmış olmasam da sanırım sorunun kaynağını daha doğru tespit eder oldum. artık 'feminist kritik duyduğunda incinen erkek' tavrının pek verimli olmadığına inanıyorum.
  
  5 yıldır abd'de yaşıyorum. burada da 'white guilt' (beyazın kabahati(?)) denen bir hissiyat var. duyarlı insanlar, yetkin bir tarih ve ekonomi bilgisi olmadan, üyesi oldukları zümrelerin devletin vs. yaptığı katliamlardan, yarattıkları sosyal adaletsizlikten haberdar olup, doğrudan sorumlu olmadıkları konularda, hakikaten olumsuz hissiyatlara bürünüyorlar. ama bu kabahat hissinin toplu şekilde yaşansa da ilgili sosyal sorunsalı dönüştürücü organize bir güce yol açtığına tanık olmadım.