le mari de la coiffeuse

• gerek absürtlüğü, gerek renk seçimi, gerek sinematografisi, gerek oyunculukları ve hikayesi olsun, muazzam bir film.
  
  sağolsunlar, benden önce yazanlar, spoiler falan dinlemeden tüm kilit noktaları yazmışlar. o yüzden ben konuyu bırakıp renk seçimlerinden bahsetmek istiyorum.
  
  filmin bir noktasında aslında renklerin neden hep o tonda olduğu anlaşılıyor. ama bir film bu kadar güzel görünemez. bir yönetmen bu kadar becerikli olamaz renk seçiminde. capcanlı ama birdenbire çok karanlık bir film. bayıldım resmen.
  
  antoine'nin -kahramanımız, (bkz: jean rochefort)- danslarına da bayıldım. o şekilde dans eden birisi en az yüz yıl yaşar, ömrü billah üzüntü çekmez. bir zorba, bir antoine; dans etmek ne demek öğretiyorlar resmen.
  
  sonu, son cümlesi bir buruk bırakıyor ki insanı, sormayın. benzeri bir burukluk monsieur hire'de de vardı. eh, zaten iki filmin yönetmeni de aynı, patrice leconte, kendisi gayet yetenekli bir insan, istediği etkiyi vermeyi çok iyi biliyor. özellikle erotizmi dokunmadan/göstermeden o kadar güzel sunuyor ki, bu derece başarılı başka bir yönetmen gördüğümü hatırlamıyorum.
  
  çok kısa da bir film zaten, tavsiyem hiç düşünmeden izleyin.