babalar ve oğullar

• muhtesem bir eser. bizim ruhumuzda mı var bir güzelliği başkasıyla kıyaslamak. dostoyevski ayrı güzeldir, gogol ayrı. illa kıyaslayacaksak bugünün yazarcıklarıyla kıyaslayalım ve bir çoğunun nasıl da sınıfta kaldıgını üzüntüyle fark edelim.
  
  kitaba başlamadan önce ciddi bir kuşak çatışması okuyacagımı düşünüyordum. ama öyle bir kitap değil. tam tersine ailelerin çocuklarının seçimlerine basıl da saygılı olduklarını, gençlere nasıl da güvendikleri okunuyor. farkettim ki benim de cevremdeki bir çok insanın da ailesi 1861 rusyasından çok uzak.
  
  uzun zamandır okurken gözlerimi yaşartan bir roman olmamıştı. buradan da acitasyon oldugu zannedilmesin. insanın ölümle olan imtihanı öyle bir gerçeklikle anlatılmış ki kayıtsız kalamadı göz yaşlarım...