dogma

• kevin smith’in tüm filmleri gibi komik bir film. karakterler geçidi zaman zaman izleyiciyi yorsa da son tahlilde ziyadesiyle eğlendirici bir film. film, özelde katolik kilisesi geneldeyse örgütlü din eleştirisi üzerine kurulu. bu eleştiri zaman zaman başarılı olsa da, sık sık ipin ucunun kaçırılması (örneğin kardinal karakteri) nedeniyle amacına ulaşmıyor. film kendisiyle gereğinden fazla dalga geçiyor, böyle olunca da yaptığı eleştirinin altı oyuluyor. sık sık başa geldiği üzere, kayıtsız ve temelsiz eleştiri nihilizme kapı açıyor.