mükemmellik

• tüketimi gerektirir.
  
  mükemmel bi hırka istersin. senin ördüğün bohemdir. kurumsal şirketinin kıyafet politikasında topuklu ayakkabılarının üstüne giyebileceğin kadar şık değildir. bir mağazaya giderin, şanslıysan indirim zamanı. mükemmel hırkayı alırsın. tüketirsin.
  
  mükemmel bi ilişki istersin. karşındaki insana olan saygından ya da onun var oluşuna duyduğun minnetten daha ağır basar. onu değiştirmeye çalışırsın. olduğu ya da inandığı değerlerden zorla saptırmaya çalışırsın. mükemmel bi ilişki yarattığını sanırsın. sevdiğin adamı tüketirsin.
  
  mükemmel bi hayat istersin. toplumun sana sunduğu mükemmellik normlarını baz alarak istemeden kafanda kriterler belirlersin ve onlara doğru yol alırsın. günlerini, saatlerini, haftalarını, aylarını ve yıllarını bunlara kavuşmak için harcarsın. mükemmel evine, mükemmel koltuk takımlarına ve mükemmel arabana kavuşursun. tüketirsin.
  
  mükemmel bi akşam istersin. mükemmel fiziğin ve mükemmel elbisenle, mükemmel evinin mükemmel salonunda, mükemmel ilişkinin mükemmel erkeğini bekler ve şehrin en iyi pastanesinden aldığın mükemmel pastayı mükemmel yemek masana yerleştirirsin. mükemmellik sınırında elinden asla bırakamadığın iplerinle mutluyu oynarsın, hayatını tüketirsin.
  
  fakat paralel evrende dağınık topuz saçların ve salaş hırkanla, sevimli mutfağında, belki de hayatın zor bir döneminden beraber geçtiğiniz ama her koşulda mutluluğu bulabildiğiniz adamla, birazdan vanilya koymayı unutacağınız ve 'ya bunda eksik bir şey var sanki' muhabbeti yapacağınız krepleri hazırlarsın. işte o gün batımında, camdan içeri sızan yumuşacık güneş ışığında tüketeceğiniz tek şey bu mükemmel şarkı olacak.