the body of the dead christ in the tomb

• tabloyu o güne kadar olan diğer isa tablolarından ayıran en önemli özellik isa'nın çarmıhtan sonra tabuta konulma sahnesinin olduğu gibi, bir insan gibi tüm güçsüzlüğüyle resmedilmiş olmasıdır.
  
  dostoyevski'nin tablo hakkındaki yorumlarını ippolit terentyev'in yazdığı mektupta görürüz.
  
  "bu resme bakan inancını kaybeder."
  
  "bu tabloda belki de, özellikle, herkesin boyun eğdiği ve sizi de ister istemez etkisi altına alan o karanlık, küstah, anlamsız-sonsuz güç canlandırılmış. ölünün çevresinde yer alan ve hiçbirini tabloda görmediğimiz insanlar o akşam bir anda bütün umutlarını, hatta belki de inançlarını paramparça eden korkunç bir acıyı ve kuşkuyu yaşamış olmalıydılar. asla kurtulamayacakları bir düşünceyi de içlerinde götürerek her biri bir yana dağılıp gitmişti belki de.
  
  isa da öldürülmeden önce kendisinin şu tablodaki halini görebilseydi, çarmıha kendiliğinden çıkar ve şimdi olduğu gibi ölür müydü? tabloya baktığınızda işte bu soru da karşınıza dikiliyordu.”