beşiktaş

• geçen seneden hatırlatmalar yapmakta fayda görüyorum.
  
  şu anda 23.hafta itibariyle takımın puanı 51 (bir maçımız eksik gerçi), fenerbahçe'nin puanı ise 50.
  
  geçen sene 23.haftada ise beşiktaş ve galatasaray'ın puanı 51, fenerbahçe'nin puanı 50 idi. yani manzara çok benzer. 23. haftayı sivas'ı yenmiş ve bir süre önce liverpool'u elemiş olarak bitiriyoruz. keyifler yerinde. 08.03.2015 tarihli yorumlardan:
  
  "bu takım bu sene şampiyon olacak. sizin bu saçma sapan algı çalışmalarınız boşa çıkacak"
  
  "100. yılında tarihinin en iyi futbolunu oynayan takım"
  
  fenerli bir arkadaştan "şunu çok net söyleyebilirim ki fenerbahçe'nin bu sene şampiyonluk yolunda tek rakibi kendisi, bir de emenike" (ikisi de olamadı)
  
  sonraki hafta bir kazanıp bir kaybettiğimiz sıkıntılı bir döneme başlıyoruz^*. brugge'a yeniliyor,^* erciyes'i ise 5-1 yeniyoruz^*. sonrasında ise brugge'a yenilip avrupa'ya veda ediyoruz. moraller bozuluyor ve yorulma belirtileri başlıyor. sonrasında fenerbahçe'ye yeniliyor, ardından başakşehir ile berabere kalıyoruz.
  
  bütün bunlara rağmen hala 2.yiz ve birinci ile aramızda sadece 1 puan var. sonraki 3 haftada ise o kadar da ölmedik dercesine 3 galibiyet alıyor 29.haftaya galatasaray ile aynı puanda da olsak averaj ile lider giriyoruz. bu tarihlerde buradaki yorumlara bakalım:
  
  "şampiyon olacağız beşiktaşım bu sene..."
  
  "77 puanla puanla sampiyon olacak takimdir"
  
  "bu sene şampiyon olacağına can-ı gönülden inandığım takımım."
  
  hatta bak ben ne demişim "sezon sonunda bir beraberlik alan fenerbahçe'yi ve arenada yenerek galatasaray'ı geçerek şampiyon olacaktır." :)
  
  bak bunlar 29-30.haftalarda konuşulan şeyler. yani buraya kadar gelen bir takımın bunları konuşması gayet normal çünkü buraya kadar lider gelebiliyorsan ya şampiyon olur ya da kıl payı kaçırırısın değil mi? ama sonra ne oluyor biliyor musunuz? son 5 maçta 2 malubiyet, iki beraberlik bir galibiyet alıyor ve ligi şampiyonun tam 8 puan gerisinde kapatıyoruz. hem de bu puanları 10.sıradaki gaziantep'e, 12.sıradaki akhisar'a, ve 7.sıradaki torku konya'ya kaybediyoruz. öyle ki 29.haftaya lider girmemize rağmen 32.haftada şampiyonluk şansımızı kaybetmiş duruma düşüyoruz. sebebine ne dersen de. ister sakatlık ve, ister stadsızlık de, ister yorgunluk de. tarih bunları yazmayacak.
  
  uzun yıllar anlatılması gereken ibretlik bir hikaye bu. ama görünüşe göre çok çabuk unutmuşuz. hatırlasanıza geçen sene çocuk gibi heyecanlıydık. takım yine iyi futbol oynuyordu ve başlarında hepimizin sevdiği ve saydığı bir teknik direktör vardı. kadromuz başarıya açtı. ama olmadı. çünkü lig bitmeden biz kafamızda bitirmiştik. galatasaray ise yıllardır şampiyon olmanın verdiği tecrübe ile son 5 haftada aldığı 1-0, 1-0, 1-0, 2-0 ve 1-1'lik skorlarla fişi çekti. o ilk yarıda 4-5'den aşağı golle mağlup olmayan takım şampiyon oldu.
  
  sevinmeyin, heyecanlanmayın demiyorum. bu sene bazı şeylerin geçen seneden farklı olduğunun ben de bilincindeyim ama aklınızdan bu trajik hikayeyi hiç çıkarmayın. bence lig bu haftadan sonra başlıyor.
  
  edit: imla
  
  edit 2: (bkz: 28 şubat nadir hastalıklar günü)
  taksim'de yürüyüş de varmış.
  
  edit 3: dün doğum günümdü. pek heyecanlanmam böyle günlerde, kutlamam bile. ama ailem bir sürü küçük sürprizle bana unutulmaz bir 30 yaş hediyesi verdiler. umarım herkesin sevdikleri bir ömür yanında olur. sevin sevilin, hayat kavga etmek için fazla kısa.