bunu ben de yaparım

• çok keyifli bir dot oyunu. tek kişilik oyunlara karşı genelde bir önyargı vardır, ama ibrahim selim'in, dave olarak o kadar akıcı, güzel, içten bir anlatımı var ki, gerçekten arkadaşınız gibi ona hak vererek, olaylarla bütünleşerek dave'in hikâyesini dinliyorsunuz.
  
  ibrahim selim'in duygu geçişleri, sinirlendiği zaman yüzünün kıpkırmızı olması, zaman zaman gözlerinin dolması etkileyiciydi, karakter üzerine tam oturmuş. yukarıda bir yazar arkadaşın dediği gibi, oyun bitince sarılmak istiyorsunuz. umarım bu oyunculuğu ödülsüz kalmaz.
  
  oyun dışında en etkilendiğim an ise, oyunun bittiği an ile selamlama kısmına geçiş arasındaki kısa sürede ibrahim selim'in yüzündeki muazzam değişiklikti. sanki yüzündeki görünmez bir maskeyi çıkarırcasına güvenlik görevlisi dave'den, öyle naif, mahcup ve çocuksu bir ifadeye büründü ki, bunca senedir tiyatro izleyicisiyim, şimdiye kadar hiçbir oyuncuda bu kadar bariz bir değişim görmedim.
  
  oyuncuya bu kadar övgüden sonra, biraz da dot'a söyleyeceklerim var, içimde kalmasın. bilet fiyatları pahalı, hadi bunu kabullendik zaten, fiyat politikalarını bu şekilde belirlemiş ve taviz vermek istemiyor olabilirler. herkes oyunlarını seyretsin istemiyor olabilirler, paşa gönülleri bilir ama anlamadığım nokta, istanbul'da geçerli olan 20 tl'lik son dakika bilet uygulaması neden turnede geçerli değil? asıl turnede geçerli olması lâzım değil mi, hem istanbul dışındaki şehirlerde insanlar 60 tl'lik fiyata alışık değil, hem de oyunu kaçırdığı zaman, başka zaman gitme gibi bir şansı olmuyor insanların, bırakın yer varken seyretmek isteyen seyretsin.
  
  ha almıyorum, tiyatro benim, keyif benim derseniz de, gazetelere "fiyat bahane ediliyor, hiçbir tiyatro 'oyununuzu seyretmek istiyorum' diyeni kapısından çevirmez" diye demeç vermeyin. çünkü sizin tiyatronuzdan insanlar kapıdan çevrildi. "bütçeniz uygun değilse, devlet tiyatrosu'na gidin, benim maliyetim fazla" deyin daha iyi, en azından samimi olursunuz.