anneler günü

• mutsuz bir evlilik bir insanın başına gelebilecek en kötü şeylerden biri.
  işin mi kötü, değiştirirsin. arkadaşların mı nankör, hayatından defedersin. ailende mi pislikler var, görüşme; neticede sen seçmedin onları, doğumunla gelen bir eklenti paketiydi hepsi.
  
  oysa evlilik öyle değil.. sırtına zibilyon tane umudu, hayali, planı yüklenip evleniyorsun biriyle. sen seviyorsun. sen seçiyorsun. sen yürüsün istiyorsun. aşkınız kabından taşıyor, çocuğun oluyor. ama olmadı mı olmuyor, yürümüyor.. isteyerek seçtiğin ve bir nikah memurunun önünde "evet" diyerek başladığın hayatı, bir başka salonda, bir hakimin karşısında "evet, boşanmak istiyorum" diyerek bitiriyorsun.
  
  bugün anneler günü.
  kızım babasında.
  sabahın beş buçuğunda, gözleri çakmak çakmak geldi yanıma.
  "gitmek istemiyorum, anneler günü bugün, seninle olmak istiyorum" dedi.
  baba günü bugün dedim.. gitmezsen üzülür dedim.. yarın acısını çıkartırız biz dedim..
  
  "kahretsin ki beceremedik geçinmeyi..
  yanlış insanlar seçmişiz evlenmek için..
  mutsuz olduk, mutsuz ettik..
  affet kızım, üzüntümüzü senin üstüne de bulaştırdık.." diyemedim.
  
  baba günü bugün dedim.