19 entry daha
  • bilakis veganlık bana çok dinsel bir tutum gibi geliyor. sosyo ekonomik olarak geleneksel dinlere angaje olamayacak aile sosyal çevreden gelenler, bir tür dinsel çağrılım, bir tür asketizm, fedakarlık zahidlik ve olağanüstü merhametlilik duyguları üzerinden, gayet büyük bir öz disiplin ve zorluk çekme gerektiren bir hayat tarzı tercihi yapıyorlar. çok da saygı duyuyorum, ancak et obur bir aslan, bize genetik anatomik olarak yakın et de yiyen bir şempanze vs.den daha fazla insanı bağlayan ilke nedir ki biz diğer hayvanları yemeyelim? insanı bu şekilde bir ahlaki tutuma ve göreve yönelten ilke ve prensip nedir? hayvanlardan üstün olmamız mı mesela? ateist olsam "doğanın düzeni budur bazı canlılar diğer canlılarla beslenir, fırsatını bulup beni mideye indirecek aslandan kaçarım onu gerekirse öldürürüm ama yaptığın ayıp da demem" , derdim ve et yemeyi savunurdum. tamam ahlakın kaynağı din olmak zorunda değil ancak insanı doğa dışı ve üstü bir konuma koyan veganizmin bir tür metafizik varsayımı olması lazım.
68 entry daha
hesabın var mı? giriş yap