ahmet adnan saygun

• her gun okulun 3uncu katindaki bustunu gordugumde tuylerimi diken diken edebilen insan. daha tum eserlerini dinleyemedim, eksikleri temin etmeye calisiyorum okulda insanlardan. ama muzik tarihi derslerinden bir tanesini adnan saygun hocamiza ayirmistik bir gun. ve o odadan ciktigimda gozlerimden yas aktigini farkettim ufak ufak, duyduklarimdan sonra. ve tam o sirada 3uncu kattan asagi inerken bir teyze cikiyordu yukari ve yanimdan gecerken saygun hocanin bustune bakti ve -ah canim benim- dedi tam da o dersin ustune. kimdi o teyze bilmiyorum. ama belki de gercek sanatcilarin degerini bilebilen azinlik grubun icine giren sanatseverlerden biriydi o da.
  
  tesekkurler saygun hocam, bana boyle bi duyguyla goz yasi dokturebildigin icin. tesekkur ederim ki, yugoslavyadaki o soguk yugoslav halkini bile soyledigimiz guzel coksesli turkulerinle mest etme sansini bize verdigin icin. tesekkur ederim ki frankfurtta,miltenbergde var olan alman ailelerinin turkler hakkindaki olumsuz dusuncelerini yikmamiza yardimci olan nedenlerden oldugun icin.
  
  her persembe sitki tarcan odasinda cemal resit rey ile yan yana duran resminize bakip gulumsuyoruz beraber. umarim sizler de oralardan bi yerden gulumsuyorsunuzdur ve bize de guc veriyosunuzdur...