bak hayatına

• nedendir bilinmez, üniversiteye giriş sınavına hazırlandığım sıralarda pek dinlerdim.
  
  o zamanlar fiziki olarak sık sık kitap ve albüm satın alıyordum. kabalcı'nın çalışanı sanıyordu bazen insanlar beni. şimdi her şeyi elektronik hallediyorum - her an olduğum yerden kaçacakmış gibi yaşamanın daha doğru olduğu kanısındayım iki - üç senedir. bu şarkının bulunduğu aşk ve gurur da aldığım son albümlerden biriydi o zaman.
  
  zaten üniversiteye giriş sınavının tüm konularına hakimdim - ayıptır söylemesi türevi ve integrali erkenden bitiren tayfadandım -, yapacak bir şeyim yoktu. film izlemediğim ve test çözmediğim zamanlarda oturup bu şarkıyı dinleyip aşık olduğum çocuğu düşünüyordum. hey gidi günler. bir de nevizade modası vardı. lise sondaysan ^* ve nevizade'de takılmıyorsan havalı değilsin. arada da asmalımescit'e gidilir.
  
  hani "son çıkıştayız" diyor ya şarkının her yerinde onu bayağı üniversiteye giriş sınavıyla özdeşleştirmiştim. sonra çocukla kavuşamadık tabii boşuna şu ergen şarkıyı dinleyip triplere girdim.
  
  ne hüzünlü bir hikaye, yazarken fark ettim. o yaz asmalımescit'te çalışan bir arkadaşın yanında kahve içmeye gittiğimde polisler biz sohbet ederken başımızda büyük silahlarla - cinsini bilmiyorum kolum kadar silah işte - beklemişlerdi. (bkz: beyoğlu'nda masaların kaldırılması)
  
  sırayla taksim'deki bir sürü bar kapandı, dersaneler kapandı, beşiktaş'taki kabalcı kapandı.