ölüm varken başka bir şey düşünebilmek

• salt ölümlü refleksidir.
  
  çocukları düşünün gerçek olmadığını kendileri de bildikleri halde evcilik benzeri oyunlar kurup o kurdukları oyun içinde mutlu olur, vakit geçirirler. ben hep çocukları iyi birer zaman öldürücü ya da daha başka ifadeyle varolmanın sıkıntısıyla iyi başedebilen varlıklar olarak görürüm. bunu yetişkin taklidi yaptıkları oyunla başarırlar. yetişkinlerde küçükken girdikleri rolleri artık profesyonel düzeyde icra eden sanatçılardır. evet bizler, hepimiz aynı gemide aynı oyunun farklı karekterini canlandıran oyuncularız. hayat tiyatrosunda irticalen kendi rollerimizi oynuyoruz.
  
  okul,iş, evlilik, ebeveynlik, para ve diğerleri... tüm bunlarla debelenerek zaman öldürürüz. içten içe bilincinizin örtük kısmı ölüm gerçeğinin farkında ama canlılığın devamı için bilincin su üzerindeki kısmını çok fazla bulandırmamakta çoğu zaman.
  
  peki neden böyleyiz derseniz
  
  "yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına
  ...
  bir bıçak saplayıp kurtulmak varken
  kim ister bütün bunlara katlanmak
  ağır bir hayatın altına terleyip inlemek
  ölümden sonraki bir şeyden korkmasa
  o kimsenin gidipte dönmediği dünya ürkütmese yüreğini
  ..."
  
  shakespeare