dark side of the moon ile wizard of oz ilişkisi

• bu filmi ve albumu bir arada tecrube etmis her insan evladi bilir ki pink floyd ve arkadaslarinin bu bu isi tesadufe yormalari tam da onlarin stilinde bir mizahtir.
  
  3-5 yil sonra cikip, "ulan hepinizi kekledik, tabii ki bilerek besteledik sarkilari, yaraticilikta ustumuze yok" derlerse, onlari diger yaratici insanlardan ayiran o garip mizah duygusu da yitip gitmis demektir. eger ki internetin dort bir yanindaki acayip mesaj boardlarini takip eden biri, boyle bir aciklamanin zaten yapilmis oldugunu biliyor; rica ediyorum kocaman bir spoiler icine almadan yazmasin buraya, dayanamam.
  
  daha once bahsedildigi gibi, "filmin basindaki aslanin ucuncu kez kukredigi" anda albumun baslatilmasi cok yarariniza olacaktir. yalniz hayalkirikligina ugramayin, bir miktar kayma oluyor bir sure sonra. cok degil, 1-2 saniye kadar, gerekirse ayarlanir o da.
  
  "ben de izledim ama etkilenmedim, siz bir filmle senkronize giden album gormemissiniz, peeh" diye dusunenlere haksizlik olmasin, zira paralellik kusursuz degil. yani filmin her karesiyle, sarkilarin, muzigin her saniyesi birbiriyle iliskili degil. ama mevcut basarinin boyutlarina ve zorluguna bakinca dusunuyorum, herhalde oyle de yapsalar yine takacak bir kulp bulunur; "iliski niye lineerdi, ben memento tadinda tersten cift vurgulu bir senkronizasyon isterim" denilebilir.
  
  sahsen, filmde kizin evin icindeyken havalara uctugu o meshur firtina sahnesine the great gig in the skyin mukemmel bicimde eslik etmesi bile yeterli bir sebeptir benim bu "asparagas"a inanmam ve takdire sayan bulmam icin. o birkac dakika boyunca gozlere, kulaklara inanilamaz, aglamak istenir.
  
  iyice pink floyd manyagi olanlar ise bunu yeterli bulmayacak, hic beklenmedik anlarda, muzikten ziyade, sozlerle filmde olup bitenler arasinda kurulan muthis iliskiye hayran olacaklardir. her karesinde felsefi acilimlar aranmasina gerek olmasa da kesinlikle bir ikinci kez tekrarlanmasi gereken bir tecrubedir, ilkinde kacirilan seyler olacaktir. bu tecrubeden sonra, pink floydun muzigini sevmeyenler bile yaraticiliklarina hayran olacaklar, neden daha onceden dinlemeye baslamadim diye kafalarini duvarlara vuracaklardir. dedigim gibi, sirf boyle bir seyi basarip bunu gizli tutmalari, ortaya cikinca da inkar etmeleri bile goz yasarticidir, duygu hezeyanidir.