soygun

• daha dün kapıda bir ptt ihtarı buldum.
  cama yapıştırılmış bir sticker.
  üzerinde takipsizlik kararı yazıyor.
  muhtarlıktan alınız yazıyor.
  meraklandım.
  keza belleğimi taradığımda böyle bir mahkemelik durumumuz hiç yok.
  aldık kağıdı.
  atladım gittim muhtara.
  zımbalı kağıdı hızlıca açtım.
  meğerse, taa bir zaman benim ofiste, masada dururken çalınan bilgisayar için şikayetçi olmuştuk, mesele o.
  aradan geçmiş 10-12 yıl.
  çoktaaan unuttuk gitti.
  dedim bunca yıl bu soygun bir şekilde dosyalarda duruyormuş meğer.
  ilginç geldi bana.
  .
  çok eski bir hikaye; 3 kişi tarafından cep telefonu ve cüzdanım çalınmıştı tepebaşında.
  enteresan da hikayesi vardır sonra bir gün yazarım belki.
  şimdi uzatmayak, ben soyanlardan birini eski amerikan konsolosluğunun şişhane caddesine bakan dış bahçesinde yakalayıp ağzını burnunu kırdım. o sinirle bahçenin duvara da vurmuşum elimdeki eklem yerlerim kan ve yara içindeydi. polis geldi karakola gittik, şikayetçi oldum.
  ama benim çalınanlar bundan çıkmadı, öbür 2 kişi almış belli ki.
  adını soyadını dahi hatırlarım. doğum yerini, tarihini. isim hafızam zayıftır ama bu aklımda öylece kalmış.
  ilerleyen süreçte mahkeme yapıldı.
  bizi, bu adam ve arkadaşları soydu dedik.
  herif, parkta oturuyordum sadece falan demiş.
  allahtan darptan bahsetmemiş, haklıyken ben suçlu çıkacakmışım yoksa.
  karakoldaki polis hemşerim ayarladım ben onu demişti.
  kanıtsızlıktan bir cacık olmadı.
  telefona çok üzülmüştüm.
  nokia'ydı.
  100 küsur milyon mu neydi, çok paraydı telefonlar.
  ama ne takipsizlik ne bir şey.
  kapandı gitti o konu.