ekşi sözlük dertleşecek insan veritabanı

• aile şirketimiz vardı. -dı diyorum çünkü iflas ettik.
  
  elimizde avcumuzda ne varsa gitti, daha hala borçlarımız var. 70 yaşındaki babam sinir stres içerisinde. bütün ailenin yükü 27 yaşında benim omuzlarıma bindi. gerçi babam "beni siktir et ben başımın çaresine bakarım anneni kurtar" dedi de yine de demeyle olmuyor tabi.
  
  kimi diyor bir işe gir çalış, bırak aileyi, bir işe girsem kendi harçlığımı bile çıkaracak parayı bile kazanamam. onun yerine şirketten ayrılıp kendi şirketimi kurdum babam da kenarda köşede tuttuğu paradan verdi ama kısıtlı sermaye var tabi ve piyasa inanılmaz kötü türkiye'de. yurt dışındaki iş olanaklarını araştırıyorum bu sıralar ama ne çıkacak ya da çıkacak mı bilmiyorum.
  
  oysa 1 sene önce sorsan bu sıralar evimi, arabamı yeniliyor tamamen aileden kopup hayatımı yaşıyor olacaktım. şu an annemle aynı evde yaşıyorum ve araba gitti, ev gitti. kazağımı yenileyecek param yok. doğal olarak bunalımdayım.
  
  bazen her şeyi geride bırakıp yurt dışına falan gidip maaşlı bir işe girip, orta/orta-üst sınıfta evli-mutlu-çocuklu bir yaşam sürmek istiyorum ama işte o an aile aklıma geliyor ve yurt dışı da kollarını açmış beni beklemiyor tabi.
  
  hayatta ilk defa umutsuzluk taşıyorum lan.
  
  5-6 sene sonra profilime bakarsanız ve orada "yazar en son 2-3 sene önce entry girmiş" yazıyorsa 2 seçenek vardır;
  
  - ya ali ağaoğlu gibi bir hayat yaşıyorum ve sözlük sikimde değil
  - ya da bir yerlerde kafama sıkıp geberip gittim.
  
  başka bir ihtimal yok sanırım.^*