manhattan

• manhattan aslinda ankara gibi bir yer. pek bir ozelligi yok, kucuk ve hep ayni insanlari gorebileceginiz bir mekan. ama ayni zamanda da bircok aniniza ev sahipligi yapmis, her bir kosesinde hayatinizin akip gecmis bir kismini tekrar yasayabileceginiz, her gittiginizde bir anilar zincirinin gozlerinizin onunden gectigi bir mekan. zamaninda sokaktaki kokorecciye pasomuzu kestirip, ustunde tekel bayiinden aldigimiz kalemle dogum tarihimizi degistirip, binbir hile ve kurnazlikla, kalbimiz pirpir atarak iceri girmeye calistigimiz, girdikten sonra hayatimizda ilk defa gordugumuz bir aleme aktigimiz ilk mekanimizdir bircok ankaralinin. daha sonralari o hoslandigimiz ozel kisinin kapisindan iceri girmesini bekledigimiz, butun gece gozlerimizin kocaman bir tahta kapi uzerinde fokuslandigi mekandir. hep ayni repertuarlardan ayni sarkilari calan guruplarin, yine o sarkiyi bininci kez caldiginda, hic sikilmadan bininci kez hopladigimiz, zipladigimiz, cildirdigimiz ortamdir. etrafimizda hep sevdigimiz, hep guvendigimiz, bircok tanidik yuzun yogunlastigi, hicbir zaman eskimeyen, hep canli, hep eglenceli, hep mutlu eden mekandir. ankara gibi o da hic kaybolmayacak anilara sahit olmustur. manhattan'in ozelligini, guzelligini bu yuzden sadece ankara'lilar anlayabilir kanimca.