geceye bir şiir bırak

• kaplan
  
  tutman gerek kara köşelerinden ağır bu
  tutman gerek bir kez daha güçlenmeliyim
  ölümlerle o insanca yıkıntılarla gelen
  kışı başka nasıl durdurabilirim
  
  yalnızlık bakımlı otlar arasında
  kendiliğinden açan çiçek
  bir öğle kalabalığında yolda meydanda
  türlü şaşkınlıklar arasından
  yürüyen sarı ellik sarı atkı
  varsa da bir, bu benim
  
  güven mi o ağaç ayaklarıyla gelen
  yahut benim gittiğim boşalmış yerlerimden
  boşalmış hani ummaz -belki de uman hani-
  güven mi, doldurursun becerikli ellerin
  ben sana güvenirim
  
  sevgi mi kaplan duruşlu
  en büyük parçayı kendine ayıran
  bir kendi gözünün ışığında
  biçimsiz yağmurlar yağmurlar yağdırıp
  bütün ateşleri söndüren
  -insan daha güç durumda olamaz
  bilmem ki ne diyeyim.-
  
  gülten akın