yalnız yaşayan kadın

• yaklaşık sekiz yıl oldu, yalnız yaşıyorum, dönem dönem ev arkadaşlarımda oldu. evimin altında bir market var. bazen arkadaşlarım, bazen erkek arkadaşım evime geldi ve çıktı dönem dönem.
  
  marketteki namus timsali beyfendi, yolun yol değil dedi bana.görende apartmana giren çıkan belli değil zanneder, hayır düşünüyorum, kalan eden de yok son dönem , ev arkadaşımın sevgilisi mi geldi acaba dedim, sordum yoo dedi oda.
  
  kirayı markete bırakıyorum, kızım burası aile apartmanı diyorlar. hayır yıllardır tanıdığım apartman ve sakinleri, anlam veremiyorum, benimle birini mi gördünüz mehmet amca ne diyorsunuz diyorum, halbuki ne savunuyosun kendini mk, bağır çağır orda, korkuyorum ama bir yandan, anlam da veremiyorum.
  
  seninle görmedik de, e bi sensin yani dedi bana. sonrası yok. sonrasında gözlerim doldu, eve gidip, ne var ne yok kırasım geldi. aradım ev sahibini, açtım ağzımı, yumdum gözümü.
  
  bizim apartmanın arka kapısı, arka sokağa çıkıyor, o kapıda kilitli olurdu, çıkarmışlar kilidini, artık kim bilmiyorum, farketmiş mi nolmuş, apartmanın önünden geçiyor, ordan da arka sokağa kestirme yapmış yolu.
  
  çok ağrıma gitti gerçekten , pılımı pırtımı toplayıp, dön dedim kendime, sonra da üç beş şerefsiz için bozma düzenini dedim. velhasıl kelam bu gerçeği de meraklı fırıncımız o genç fırına geldiğinde öğrenmiş, ben de ev sahibimden öğreniyorum.
  
  yüzüne gülerler, yardımına koşarlar ama akılları hep yalnız yaşadığındadır.kolay lokmasındır vs.
  
  bazen gerçekten yoruluyorum.