pazar yerindeki sinekler

• çarşıdaki herşeye bir tepkidir. tepkinin etkisidir. büyüklerinin gürültüsü, küçüklerinin iğnesiyle delik deşik edilmiş benliğimin; en aciz anında, geçmişte ne yaşamışsa; sen de ki; samimiyet adına! günü yakalama adına! ^*
  
  ben diyeyim ki; dibe vurmuşken yeniden çıkabilme adına!
  
  "komşularımızın kötü ahlakını temsil ediyoruz" efendim, anlayamadım? "daha önce farketmedin mi, kaç kere sen yanlarına gittiğinde susuyorlardı?"
  
  [ bilir misiniz; pazar yerinde ellerimiz, kollarımız bağlıdır. bazen överler sizi, bazen de "fazla övdük." deyu satarar sizi. hem de alıcı şeytan değildir asla! adına iyi, güzel dedikleri bilmem kaç bin tane ahlaksal değer.. işlerine gelmedi mi oysa, iyilik maskesi altında kaç kişiye kanlı tecavüz sahneleri yaşattılar! ]
  
  atın boynuna sarılmakla, çarmıhtakinin son sözüne değer biçmek arasında insansal bir yakınlık kuramıyorum zira. insan tek olarak yaşarken, ne olmuşsa olmuştur. kurcalamamalı efendim..
  
  değer işte budur. bokunu çıkarmadan pazar yerinden; rüzgarın sert ve yaman estiği yere kaçarak, ruhu dinlendirmek.. dinlenen ruhlar dipte olmanın sorumluluğunu daha iyi taşırlar çünkü.
  
  not: en sözü, özü bir adam bile samimiyetten düşebilir, emin olun ki; eğer onu kaldırırsanız; o sizi, siz bir gün düştüğünüzde kaldırmayacak aksine tekme vuracaktır; budur çünkü makhe nin insanoğluna cazip gelmesinin sebebi. her an dinç kalabilmek için;
  
  "dostum, kaç yalnızlığına, rüzgarın sert ve yaman estiği yere, oraya.."