aramaya inanmak

• hicbir seye inanmadim, aramaya inandigim kadar.
  
  ben cocukken, ortaokul siralari daha cok, babam isten donmus ve hep birlikte yemis yemis ve oturmaya gecmisken "bugun x konusunda bir tartisma oldu sinifta/ogretmenler odasinda. emin olamadik neymis diye. ansiklopediden bir baksana." derdi. eh, o zamanlar degil internet, bilgisayar bile yoktu evde. kostura kostura kitapliga gidip ilgili dizini bulup cikarir, masaya yayar ve arastirmaya gecerdim. arayip bulmaya gecerdim. cokca "baba yok burada. yazmiyor." dedigim olurdu. "dikkatli bak." derdi hemen. bakmaya yine gecer ve sayfalardaki basliklari tek tek okurdum. "buldum buldum! hakliymissin varmis." diye sevinirdim. "vardir tabii; olmamasi olanaksiz." derdi. bu cok uzun bir sure devam etti. ansiklopedi okumayi seven bir cocuktum; ama ozellikle bir seyler aramaktan ziyade rastgele bir dizin secip sayfalar arasinda gezinip gozume carpan seyleri okurdum. hemen her aksam ansiklopedi ve kitap karistirip tarihe iliskin bir bilgi, sozcuklerin kokeni ya da bilimsel bir seyler arastirir olmustum babamin gun icinde aklina takilan ve dogrusunu ogrenmek istedigi bilgilere erismek icin. bazen annemle babam iddialasirlar ve ailecek kutuphanenin basina oturup kitap karistirarak kimin hakli oldugunu ogrenmeye calisirdik. genellikle annem hakli cikardi ve babam bu duruma epey sinir olurdu. o gunlerden kalma bir aliskanlik sanirim. aklima bir sey takildi mi dogrusunu bulana kadar ariyorum. tum dikkatim bir anda bilgi aramaya yonelebildigi icin, bu aliskanligim cevremdekileri bazen sinir edebiliyor arada ama, bunca gereksiz bilgiyi baska turlu ogrenemezdim sanirim. neyse, asil soylemek istedigim bu degil.
  
  "buraya yazmiyor baba!!" diye babama her seslenisimde "dikkatli bak. yaziyordur." derdi. dikkatimi toplayip bir kez daha bakip bulamayinca "yaa yazmiyor iste. yoook!" diye surat astigimda "daha dikkatli bakarak biraz daha ara." derdi. yine bulamayip iyice sinir olunca "o zaman arama bicimi degistir. ad ile degil soyad ile ara. yine bak." derdi. ben yine bulamazsam "bir baska ansiklopediye bak. x yazarin kitabina da bak." diye aratirdi. kitabi bulamayacak olursam yine "dikkatli bak." derdi hemen. "yok burada." diye seslenirsem "orada oldugunu biliyorum. daha dun baktim." derdi. "e gel kendin al!" diye sinir olurdum. "ben yerini biliyorum zaten. aramayi ve bulmayi ogren." derdi sakince. sinirlerim tepe cikmis bir halde arayip bulurdum o kitabi en sonunda. "tamam ne istiyorsun soyle!" diye kitapla onune dikilir "x. bolum'de yazili olmali. bolumu okur musun? hah tamam. simdi bana buradan y kisinin z tarihinde nerede oldugunu bulur musun?" derdi. bolumu, babamin dedigi bilgiyi bulana kadar okurdum ben de. hemen her aksam cesitli kitaplardan ve ansiklopedilerden bir suru sey aradim yillarca. dikkatlice aradim. sozcuklerin siralamalarini, anahtar sozcukleri, arastirdigim kaynagi degistirerek aradim. bulana kadar aradim. o bilgiye o anda erisemediysem bile o bilginin oldugu kaynagin adina eristim ve kaynagi edindim. aradim. aramak bazen saniyeler, bazen de aylarca surdu ama, bulamadigim hic olmadi. aramak ve bulmak, yasamda en iyi oldugum konulardandir.
  
  her ne ariyorsaniz var. aramaya inanin. aradiginizi bulamiyorsaniz eger, ya aramayi bilmiyorsunuzdur ya da ne aradiginizi.