midyeci ahmet

• 2009 dolaylarında peyote çıkışı uğrardık balık pazarı'ndaki yerine. geceleri dükkanın önünde bir tane tepsiyle dururdu. o zamanlar da müdavimleri vardı, bilenler boş bırakmazdı tezgahın önünü. son derece sakin bir adamdı, muhabbetini eder, işini yapardı.
  
  bir akşam gittik yine, bir olaylar dönmüş "kapatıyorum, barındırmıyorlar burada" dedi. ne yapacağını sorduk, "bulacağız bir yol yordam" dedi. babadan midyeci olduğu için bu işi bırakacağını zannetmiyordum ama canını sıkmışlardı.
  
  sonra ortaköy'e dükkan açtı. yerine hiç gitmesem de 2-3 kez eve sipariş vermiştik. tesadüfen her seferinde kendisi getirmişti. "bazen kimse müsait olmuyor, ben getiriyorum" demişti. 4-5 yıl içinde de inanılmaz büyüdü. hikayesinin küçük bir kısmına tanıklık ettim ama bu noktaya gelmek için çok uğraştığına eminim.
  
  uzun zamandır yemiyorum, zaten aynı tadı alacağımı da zannetmiyorum.