şeytanın galibi belli olan yarışa girme nedeni

• bu komik olayı kaynağından görelim. kuran'da araf suresinde 11-18 arası anlatılıyor:
  
  andolsun, sizi yarattık. sonra size şekil verdik. sonra da meleklere, "adem için saygı ile eğilin" dedik. iblisten başka hepsi saygı ile eğildiler. o, saygı ile eğilenlerden olmadı. (11)
  allah, "sana emrettiğim zaman seni saygı ile eğilmekten ne alıkoydu?" dedi. (o da) "ben ondan hayırlıyım. çünkü beni ateşten yarattın. onu ise çamurdan yarattın" dedi.(12?)
  
  allah, "şimdi in aşağı oradan. çünkü senin orada büyüklük taslamak haddine değil! hemen çık! çünkü sen aşağılıklardansın" dedi. (13) şeytan dedi ki: "(öyle ise) bana insanların tekrar diriltilecekleri güne kadar süre ver."(14) allah da, "sen süre verilenlerdensin" dedi. (15) şeytan dedi ki: "(öyle ise) beni azdırmana karşılık, yemin ederim ki, ben de onları saptırmak için senin dosdoğru yolunun üzerinde elbette oturacağım." (16) "sonra (pusu kurup) onlara önlerinden, arkalarından, sağlarından ve sollarından sokulacağım ve sen onların çoğunu şükreden (kimse)ler bulamayacaksın." (17) allah dedi ki: "yerilmiş ve kovulmuş olarak çık oradan. andolsun, onlardan sana kim uyarsa sizin, hepinizi cehenneme doldururum." (18)
  
  bu ayetlerle allah ile şeytan arasındaki tartışmayı ve sözüm ona iddaalaşmayı öğreniyoruz. tabi yine akıl karı olmayan sonuçlar çıkıyor ortaya. öncelikle şeytanın böyle bir konuşma yapabilmesi için hakikaten saf olması gerekli. sen, seni ve tüm kainatı yaratan bir yaradanı nasıl yenebilirsin? stad onun, taraftarlar onun, oyuncular onun, hakem onun, top onun hatta karşı takımın(şeytanın) ta kendisi bile onunken böyle bir maçı ben kazanırım demek neyin kafası?
  
  bir diğer mesele de tüm bu kainatın yaratılma sebebi olan insanlığın sınanması, imtihanı aslında bu şeytan ile allah’ın restleşmesine dayanıyor. iyi-kötü, cennet-cehennem ayrımı şeytanın bu kafasızlığıyla oluşuyor. imtihan anlam kazanıyor. işin garip tarafı da allah’ın kendi yarattığı yaratıkla restleşip iddaaya girmesi. ha bir de bu tartışmanın yaşanacağı da allah tarafından biliniyordu. (bkz: levh-i mahfuz)