the woodsman

• baş karakterinin sübyancı olmasının, seyircinin karakterle özdeşleşme yaşamasını engellemediği film.
  
  bu garip cümleyi açıklayayım da yanlış fikirler cereyan etmesin. kastettiğim şu ki, film walter'ın bu hastalık, saplantı ya da sapıklık (her ne ise) ile mücadele edeceği fikri üzerinden ilerliyor ve bu andan itibaren biz de walter'ın bu işten kurtulmasını isterken onunla özdeşleşebiliyoruz. yanlış bi davranışta bulunmamasını, etrafta gördüğü kızlara bakmamasını, robin otobüsten inince onun ardından gitmemesini istiyoruz. aksinin olduğunu gördüğümüz olursa da içimizden “eyvah” diyoruz.
  
  gerçi filmde özellikle bi sahne olmasa idi belki bu dediklerimi yazmaz, filmin eleştirisini yazar, arada baş karakterle özdeşleşme meselesinden hiç bahsetmezdim de... ya da bahsetseydim de bunun olmadığını söylerdim sanırım. andığım sahne, walter'ın eniştesinden azar yediği sahnedir.
  
  o ana kadar kendisiyle tek muhabbet eden kişi olan carlos'a barda soracağı soru öncesinde içimden “sorma lan sorma sakın” diye geçirmiş, carlos'un masanın üzerinden uzanıp walter'ın yakasına yapışarak yaptığı konuşma üzerine sanki o laflar bana söyleniyormuşçasına gerilmiştim. hatta o sahneden sonra filmi durdurup bi beş dakika ara vermek zorunda bile kaldım. carlos'un lafları üstüme üstüme geliyor gibi gelmişti.
  
  kevin bacon'ın kötü bi performansıyla karşılaştığımı hatırlamıyorum bugüne kadar. bu rolün de aslında çok zorlayıcı olduğunu düşünmüyorum. çok fazla yüz ifadesi vermesi gerekmemiş ama yine de dört dörtlük diyebilirim oyunculuğuna.
  
  filmi ise parçalarına ayırıp ayrı ayrı değerlendirmek istemiyorum (reji, senaryo, görüntü yönetimi vs), genel bi değerlendirme yapmak gerekirse seyre değer ama çok da zahmet edilesi olmadığını söyleyebilirim. hem temposu, hem de yönetimi, söyleyecek bişeyleri olan bi film olduğu izlenimini veriyor ama sonuçta pek de bişey anlatmadığını görerek kalkıyoruz başından. yönetmenin bazı anlarda zamanla oynadığı minik cut'ları ile filme bir nevi kendi imzasını attığını söylemek çok iyimser bi eleştiri olurdu ya, en azından bu kadarını esirgemeyelim bari.