küçük ışıklar

• içeri girdiğinizde barın hemen arkasından yukarı çıkan merdivenin olduğu duvarda türkan şoray fotoğrafı vardır. o fotoğrafı gördükten sonra alışıyor insan mekana. bu zamana kadar kimsenin kimseyi rahatsız ettiğini görmedim. işletmecisi ozan abi çok cana yakın sıcakkanlı bir adamdır, ama sadece kadınlara karşı galiba ahahaha bilemiyorum ozan abi bilemiyorum.
  
  ne zaman önünden geçsem, hafta içi yağmurlu sabahlarda pencerenin önündeki masaya oturup kitap okurken içtiğim sütlü kahve gelir aklıma, akşama doğru hava kararmaya yüz tutmuşken yukarı çıkıp yalnız başıma bira, şarap içtiğim kış günleri gelir. akşamları o loş karanlığa çalan kısık aydınlıkta içilen biranın kesinlikle insanı tatlı bir hüzne boğduğunu düşünüyorum. bazen kısık sesle güzel, dingin, kaliteli müzikler de çalıyor ama her zaman denk gelmek pekala pek mümkün olmuyor, en azından bana olmadı diyebilirim.
  
  şöyle bir baktığımda farkettim ki neredeyse 1 yıldır ne uğradım ne de yanından geçtim. bu biraz can sıkıcı olsa da gitmeye dair bir heves duymamak daha da burkuyor içimi. umarım en kısa zamanda uğrarım ozan abi.