y.o.k.

• ilk dinleyişte oldukça iddialı görünmesiyle bu tarz müziğe özlem duyan bünyelerde heyecanı dibine kadar arttıran çilekeş albümüdür...
  
  sözler (özellikle genelinde kullandıkları akıbet, mecalim yok vb. kelimeler) daha yüksek değerler taşıyan yaşlarında olan insanların asla anlatamayacakları kadar dürüst, yalın ve tam açıklıyor herşeyi.
  birkaç aşrkı hariç gitar tonlarının ve (ne denir bilemedim) kesikli akorların tekniği, şarkıları benzeştirse de özellikle bir sonraki dinleyişte herbirinin kendi içinde cayır cayır yanan parçalar olduğunu anlamasını kolaylaştırıyor. hayır ya bu adamları böyle bir kardeş gibi sevesi geliyor insanın, bu yaşta nicelerinin yapamadıklarını bu kadar kendileri olarak yapabildikleri için. "kardeşinden gurur duyarsın" ya öyle bir şey. şayet kendilerini tanıyor olsam, diyeceğim "ülen, torpil koyuveriyorsun yine albümün başına" lakin tanımam, etmem, konserleri olsun canlı kanlı saygıyla seyredeyim diye beklerim anca...
  bir kere herşeyden önce y o k gibi şarkı için kutlamak isterim kendilerini, daha önce de duyduğumda mıhlandım, kaldım ve hep hapsolacağım sanırım bu parçaya...
  albümde dikkatle takip sinyalizasyonu açık dinlenmesi gereken "bass" yürüyüşleri...
  belki de masteringden kaynaklı her şarkıda gayet özenli duyuluyor ki kulağa çalınan bölümleri için daha da beğenilebilecek olan sayılıdır.
  lakin bir konu var ki kendilerine sahnede nacizane ve aslında bi boktan anlamayan fikrimle "ikinci gitar olsa ne kadar şahane olurdu değel mi" demek isterim.
  ankara'da kendilerine denk geldiğim kendimi yaşlı saymaktan haz ettiğim günlerdi sanırım ki "vay be, bu yaşta, helal, saygı" kelimeleri ile özetlemiştim kendilerine az gelen kelimelerle fikirlerimi.
  bir kere bu solist demiştim hatırlıyorum bak, "ender içten vokallerden ve iç titretir" demiştim. sonra baktım yıllar geçmiş, bu gençleşme fikrine kendimi inandırmaya çalışırken albümleri çıkmış.
  hala aynı düşünceler...
  "saygı ve helal" temaları etrafında dolanan beğeni ifadeleri silsilesi hala mevzubahis. nicedir onlar gibi bu kadar cayır cayır bir albümü bize sunan sayılı tecrübeli müzisyen ve grup vardı lakin sayelerinde herşeyin çok daha başarılı seviyelere ulaşacağına inandık.
  dinledikçe insan her seferinde albümdeki farklı kalemlerine kayıp heyecanlanıyor. misal canlı davullar, pek başarılı olmuş, ve tat katmış her parçaya kanlı canlı.
  y o k akabinde kürar, sorma, gözaltı ve yetmiyor ve hepsi gayet hastası olunan çalışmalar...
  bir de genel yarattıkları his: "albüm aslında tadımıza bakman için, canlı performanslarda lezzetimiz eşsiz" gibi sankim...
  p.s: hidden olarak çilekeş bağırtısının da pek bir değişik ve samimi olduğunu belirtmek isterim.